Ε
ίναι η ιστορία...... του Μάρβην, του μυστήριου ακροβάτη
με το αόρατο μονόκυκλο.
...της Κοίμη, της αέρινης μπαλαρίνας
με τις κορδέλες από ηλιαχτίδες....του Πιέρ, του χαρούμενου πιερότου
με τα ξυλοπόδαρα στα χέρια.
Κάποια ολόφωτη αυγή οι τρεις τους αποφάσισαν να ψάξουν μέρη κρυμμένα από το χάρτη, μυστικά και άδολα. Και βρήκαν!! Ταξίδεψαν πολύ...
Άραξαν πρώτα στο νησί της μνήμης. Οι γηγενείς, φιλόξενοι και ευτυχισμένοι, τους μύησαν στο δικό τους τρόπο ζωής. Ξάπλωναν τη μέρα και ξαγρυπνούσανε τη νύχτα. Πίνανε κοραλλί αψέντι, που διεγείρει τη μνήμη... την καλοσυνάτη μνήμη, τη χαρούμενη! Κάθε νύχτα ζούσαν και μια ανάμνηση ξανά. Έπειτα γιόρταζαν όλοι μαζί, μεθυσμένοι από ευφορία...
Σαν ζήσαν όλες τους τις θύμησες -την καθεμιά όμως μια φορά- , έφυγαν αναζητώντας τον επόμενο προορισμό.
Μήνες μετά φτάσαν στη γη των λωτοφάγων. Είπαν να κάνουνε μια στάση απ΄το ταξίδι. Απάντησαν μερικούς κατοίκους, τους ρώτησαν μα εκείνοι δεν σταθήκανε. Φαίνονταν απροσδόκητα χαμένοι. Ύστερα πείνασαν και ψάξαν για τροφή. Βρήκαν μονάχα ένα περίεργο φρούτο, -δεν το ΄χαν ματαδει! Δοκίμασαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αμέσως κάθι
σαν αποκαμωμένοι δίπλα στο καράβι και άρχισαν να συζητούν για το πόσο ποθούσαν να ψάξουν και να βρουν τον ονειρικό τους προορισμό!
Ήτανε τότε που τους συνεπήρε ο απαλός άνεμος.. Αφέθηκαν σ΄έναν γλυκύ και διαρκή λήθαργο, καθώς το ανέμελο αεράκι ξέβγαζε από πάνω τους μια μια τις αναμνήσεις. Σαν ξύπνησαν μοιάζανε ευτυχείς, μα αλλόκοτοι. Πλημμυρισμένοι από νεφελώδη, φωτεινά χρώματα κι ανάλαφρα αρώματα. Κοιτάχτηκαν.
- Ξέρεις ποιός είμαι και πού βρίσκομαι; ρώτησε ο Μάρβην.
- Δεν θυμάμαι, αποκρίθηκε η Κοίμη.
Ο Πιέρ, ζαλισμένος, έκοψε ένα φρούτο και τους το πρόσφερε...
Άραξαν πρώτα στο νησί της μνήμης. Οι γηγενείς, φιλόξενοι και ευτυχισμένοι, τους μύησαν στο δικό τους τρόπο ζωής. Ξάπλωναν τη μέρα και ξαγρυπνούσανε τη νύχτα. Πίνανε κοραλλί αψέντι, που διεγείρει τη μνήμη... την καλοσυνάτη μνήμη, τη χαρούμενη! Κάθε νύχτα ζούσαν και μια ανάμνηση ξανά. Έπειτα γιόρταζαν όλοι μαζί, μεθυσμένοι από ευφορία...
Σαν ζήσαν όλες τους τις θύμησες -την καθεμιά όμως μια φορά- , έφυγαν αναζητώντας τον επόμενο προορισμό.
Μήνες μετά φτάσαν στη γη των λωτοφάγων. Είπαν να κάνουνε μια στάση απ΄το ταξίδι. Απάντησαν μερικούς κατοίκους, τους ρώτησαν μα εκείνοι δεν σταθήκανε. Φαίνονταν απροσδόκητα χαμένοι. Ύστερα πείνασαν και ψάξαν για τροφή. Βρήκαν μονάχα ένα περίεργο φρούτο, -δεν το ΄χαν ματαδει! Δοκίμασαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αμέσως κάθι
σαν αποκαμωμένοι δίπλα στο καράβι και άρχισαν να συζητούν για το πόσο ποθούσαν να ψάξουν και να βρουν τον ονειρικό τους προορισμό!Ήτανε τότε που τους συνεπήρε ο απαλός άνεμος.. Αφέθηκαν σ΄έναν γλυκύ και διαρκή λήθαργο, καθώς το ανέμελο αεράκι ξέβγαζε από πάνω τους μια μια τις αναμνήσεις. Σαν ξύπνησαν μοιάζανε ευτυχείς, μα αλλόκοτοι. Πλημμυρισμένοι από νεφελώδη, φωτεινά χρώματα κι ανάλαφρα αρώματα. Κοιτάχτηκαν.
- Ξέρεις ποιός είμαι και πού βρίσκομαι; ρώτησε ο Μάρβην.
- Δεν θυμάμαι, αποκρίθηκε η Κοίμη.
Ο Πιέρ, ζαλισμένος, έκοψε ένα φρούτο και τους το πρόσφερε...
Και έτσι λοιπόν οι τρεις τους ξέμειναν εκεί που στέκονται αιώνια ακίνητες οι μέρες. Στη γη των λωτοφάγων, τη χώρα της ευτυχισμένης λήθης.
Είχαν ξεχάσει πια τί έψαχναν να βρουν...
... μα τελικά ίσως και να το βρήκαν.
πηγή εικόνων: deviantart.com
5 σχόλια:
Πόσα πράγματα δεν ξέρω τελικά για σένα...Όπως παράδειγμα γι'αυτό το ιστολόγιο. Τα μαθαίνω όμως, έστω και κατά τύχη. Τελικά...έχω φτάσει για άλλη μια φορά σ'ένα σημειο πυ δεν μπορώ να εκφράσω ότι νιώθω. Ίσως πάλι να είμαι μια ξεχασμένη γκρινιάρα γιαγιά που το μυαλό της λειτουργεί ξαφνικά εκνευριστικά κι αυτή δεν το ξέρει ακόμα. Ίσως πάλι απλά, να μην ξέρω τι μου γίνεται :) Everything is fine!
genikws exoume kairo na milisoume gia wwwwres sto tilefwno... mallon einai to oti me frontizei i aderfoula sou k kata kapoion tropo einai san na exw k sena edw. pantws tin proigoumeni fora kai gia pollosti fora sou milousa gia ton X opote ti na pw??? ...ta istologia 8a skeftomoun? 8ymasai tin ektasi tis syzitisis...
kai oxi den eisai mia griniara giagia, oute einai pws den ksereis ti sou ginetai... enerything is fine, to ka8e prama sti 8esi tou k esy ston 8rono sou kai diafenteeeyeis :)
as min skame... to mono pou menei einai na prosexoume. kai oi 2 mas :)
filiaaaaaaa :*
Tην Παρασκευη λοιπον ετοιμασου γιατι θα έρθω να σου πω ένα παραμύθι!
kai to loipon se poion xwroxrono, se poia diastasi kai se poio peprwmeno 8a laxei na mou peis to paramy8i??? me alla logia, stin athina i stin patra?? hehehe
a kai pou sai... panw panw aristera sti selida grafei parakolou8isi... klikare na gineis anagnwstria. kai to kalytero erxetai... yparxei periptwsi na paramy8ologisw se kapoio free press opws px athens voice, lifo, faq... 8a deiksei
Δημοσίευση σχολίου