Έβαλα τα ροζ μικρά μου συννεφάκια στο πλυντήριο και πάτησα το ον στο πρόγραμμα για τα χρωματιστά βαμβακερά. Φυσικά τα πότισα με μαλακτικό cajolin με άρωμα μωρουδίστικο. Αφού τα ξεζούμισε το διαβολικό μηχάνημα, τα μετέφερα με προσοχή σ' έναν πλαστικό κουβά κι ανέβηκα να τα απλώσω στην ταράτσα.
Τα άπλωσα λοιπόν με αγάπη και στοργή... μην πάθουν τίποτα τα συννεφάκια μου!!
Τα κράτησα γερά με δυο μανταλάκια φτιαγμένα από βελούδο κόκκινο...
Κάθισα για λίγο από κάτω τους, κι εκείνα ξεκίνησαν να εξαπολύουν απάνω μου, δίχως σημάδι συμπόνιας ή μεταμέλειας μια καταιγίδα αναμνήσεων... μια μπόρα ονείρων δίχως βροντές και αστραπές. Φυσούσε ένας αργόσυρτος αστέρινος Μαΐστρος. Από τα βορειοδυτικά. Κουβαλούσε πέτρες, φύλλα ξερά του φθινοπώρου, ξυλώδεις νότες για πεθυμιές κι αγριολούλουδα για θύμησες...
Ένιωθα τις σταγόνες τους να ραίνουν γλυκά τα μαλλιά μου. Κι όταν πια είχα γίνει μούσκεμα, μα ήμουν ευτυχής από την ευλογία των ευχών, είπα να φύγω και να κοιμηθώ για κανα τεταρτάκι... Κρατούσα ένα σύμπαν ολόκληρο στα ακροδάχτυλα! Και τα δαχτυλάκια των ποδιών ίσα που είχαν ξεκολλήσει από το έδαφος!!!
Στο πρώτο βήμα άνοιξαν οι ουρανοί!
Γύρισα να μαζέψω τα φρεσκοπλυμμένα ροζ συννεφάκια μου, μην τα βρωμέσει η καταιγίδα...
Μα κείνα μπροστά στα μάτια μου εξαερώθηκαν σε μια αμείλικτη τροχιά εξιλέωσης... Χόρευαν και γελούσαν ανέμελα πάνω από το σώμα μου, που ακόμα βρισκόταν έναν πόντο πάνω από τη γη!!!
Και ήταν εκείνη η στιγμή που είχα κιόλας καταλάβει πως τα όνειρα δεν υποτάσσονται ποτέ...
Ο,ΤΙ
ΚΑΙ
ΝΑ
ΓΙΝΕΙ!
4 σχόλια:
afierwmeno se keinous pou oneireyontai ... alla kai stous allous pou ginontai asynais8itoi apodektes oneirwn kai ta stirizoun me ton enan i ton allon tropo
τα όνειρά μας δεν θα υποταχθούν ποτέ και σε τίποτα...:)
πόσο το θέλω να γίνω χορεύτρια στο σώμα... γιατί στην καρδιά είμαι ήδη! και ίσως να είναι αυτή η πιο σημαντική κατάκτηση!!!!
afierwmeno kai stin fwteini pou den gelase otan tis eipa pws 8elw na ginw xoreytria...
=)
Δημοσίευση σχολίου