Και όμως πολύπτυχοι χαρακτήρες και οι δυο..
και λιγο υπερβολικοί μερικές φορές..
Εκείνη ένιωθε σαν να έπρεπε να ζει αλλού..
σε μιά άλλη χώρα..σε άλλο πλανήτη..
δεν ξέρω.
μισή ελληνίδα..μισή ξένη..
ναι..ξένη..από άλλη πατρίδα!..
κάπου στην Μέση Ανατολή..
εκεί που οι Ευρωπαίοι μόνο πολέμους ξέρουν οτι υπάρχουν.
Φανατισμός,βία,θάνατος..
Όμως αν με μεγενθυτικό φακό κοιτάξεις προσεκτικά κάπου ανάμεσα στον Λίβανο, την Παλαιστίνη και το Ιράν θα δείς μια μικρήηηηηηη χώρα που σπάνια αναφέρετε το όνομά της..ΓΕΝΙΚΑ!
πόσο μάλλον στις ειδήσεις των 8.
Μια κουκίδα στο απέραντο της γης που ζούμε..
και ένιωθε όμορφα και ξεχωριστή για αυτό!
καμάρωνε μόλις έβρισκε ευκαιρία..
Ονειροπαρμένη.Ευκολόπιστη.Αθώα.
Είχε και λίγη αραβική αύρα..είχε και άλλες πτυχές..
πάρα πολλές!
Είχε και τους φίλους τις να την αγαπούν να την προσέχουν...
Να την κρατούν μην τυχόν και πέσει..
Είχε και τους άλλους φίλους..
Αυτούς που όλοι λίγο πολύ έχουμε..
Τουσ ηλεκτρονικούς!
Φίλοι μέσα σε εισαγωγικά..μεγάλα..για να καταλαβαίνουμε την διαφορά!..
Μιλούσε αρκετά με κάποιους από αυτούς.
Κάποιοι ήταν και στην ραγματική ζωή της φίλοι και γνωστοί..
Κάποιων την φυσιογνωμία δεν είχε δει ποτέ και ούτε επρόκειτο.
Έτσι ήταν και αυτός..
Προφανώς ένας φίλος πίσω από μια οθόνη μίλια μακριά και μιάς ώρας διαφορά στα ρολόγια..
Ένα θολό είδωλο μέσα στα καλώδια που συνέδεαν έμμεσα δυο οθόνες, δυο ανθρώπων...
Στην ζωή πολλά πράγματα χωρίς καμία λογική συμβαίνουν..
Κάπως έτσι πρέπει να έγινε και με αυτήν την ιστορία..
Έτυχε.Έτυχε και μίλησαν για κάτι τόσο άμορφο και άπιαστο που χάθηκε μεσα στην λήθη και των δυο.
Κανείς τους δεν θυμάται την αρχή της επαφής τους.
Αν ποτέ τύχει να ψάξεις το βιβλίο που οι Μοίρες έχουν γράψει, η σελίδα θα είναι κενή!
Απλά χάθηκε στον μαγικό κόσμο του χρόνου..
Από τότε όμως έκανα καιρό να μιλήσουν..
μα ξαναμίλησαν..και μια και δυο και τρείς φορές..
Ώρες ολόκληρες σε ατέρμονες συζητήσεις δοσμένοι..
Οι Μοίρες είχαν κάνει τη δουλειά τους...
