"Ανατολή μετά την Δύση μέρος 3ο"

Μία ώρα..μια ώρα δεν είναι τίποτα..
και όμως έμοιαζε κρίκος που συνδέει δύο ζωές..
Δύο ζωές διαφορετικές;δεν είναι ώρα να απαντήσω σ'αυτό.
Μοιάζαν όμως.
Εκείνη πάντα ονειροπαρμένη..πάντα ήθελε να ξεφύγει
από την συμβατικότητα
την καθημερινότητα
τα προβλήματα
τον πόνο
την δυστυχία!
Μίσος έβλεπε και δάκρυζε μπροστά του!
Είναι 18 χρονών αλλά φέρεται σαν παιδί..
"Παιδική ψυχή έχεις!" της λένε.
"Αγνή μέχρι βλακείας πολλές φορές.
Δεν βλέπει παρά μόνο καλά πράγματα στους άλλους και πολλές φορές την πατάει.
Σαν σε αλάνα που τρέχεις ανέμενλος μέχρι που θα έρθει η πέτρα μπροστά στα πόδια σου
δεν θα την δεις και θα πέσεις..
Όμως δεν πτοήθηκε ποτέ!
Έπεφτε συχνά μα σηκωνόταν σκούπιζε τα μάτια της και συνέχιζε.
Είχε μάθει έτσι να ζει.
Η ελπίδα ήταν η εναρκτήριος πνοή της!
Μέσα από όλα της τα λάθη δεν μάθαινε!
Απλά συνέχιζε να τα κάνει ξανά και ξανά!
"Δώσ'της ΄ςνα γλειφιτζούρι" λέει η φίλη της..
"με μιάς θα τα ξεχάσει όλα!Θα χαθεί στα χρώματά του!
Θα χαθεί σε άλλους κόσμους!Εκεί που οι ευχές βγαίνουν αληθινές!Αλλά της αρέσει να ζει εκεί...
Και μάλλον πάντα θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της να ζει εκεί..
Δεν ανήκει εκείνη εδώ..
Σαν να είχε γεννηθεί σε λάθος τόπο..
Κανείς δεν την καταλαβαίνει πραγματικά..σαν να μιλά άλλη γλώσσα!..