** στον τελευταίο έναστρο αιθέρα... **

Και να, που όσο απίστευτο κι αν είναι, έφτασε η μέρα που όλα τ' αστέρια έσβησαν κι έπεσαν στη γη, ακολουθώντας τη νομοτέλεια των ευχών... Μήπως τα κρατώ στα χέρια μου; Ακούστε την ιστορία που έχω να σας πω! Για κάποιες ευαίσθητες καρδιές είναι γραμμένη αυτή η μικρή ιστορία αγάπης, και για κάποιες άλλες που γνωρίζουν πως κάπως βαθιά μέσα τους, σαν πέφτουν τ' άστρα τ' ουρανού, τα μάτια τους αγαπάνε!



Μια φορά και έναν καιρό ζούσαν δύο μικρά μικρά αστεράκια, αντικριστά το ένα από το άλλο. Εμείς, βέβαια, τα μεγάλα παιδιά, ξέρουμε πως τελικά τα άστρα είναι εκατομμύρια πλανήτες, μικροί ή μεγάλοι, στους οποίους οι σοβαροί επιστήμονες έχουν προσδώσει τον χαρακτηρισμό "ο αστεροειδής..." και από πίσω ακολουθεί ένα στην κυριολεξία αστρονομικό νούμερο!
Τα δικά μας αστεράκια ήταν ο αστεροειδής 19653751 και η αστεροειδής 19653752.

Μα δεν τους άρεσαν αυτές οι ονομασίες... Από δω και στο εξής θα μιλάμε για τον Άμαρατ και την Σιλέμα, δυο αστεράκια πιο μακρινά και άγνωστα σε μας κι από τον άγνωστο Χ των εξισώσεων!!!

Περνούσαν ώρες και ώρες σε ατέρμονες συζητήσεις μέσα στο άπειρο του απροσδιόριστου χρόνου. Συνήθως εκείνη, η τσαχπίνα, προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή του. Κατά βάθος τον αγαπούσε, με μια κρυφή και άσπιλη αγάπη, σαν εκείνη που μόνο τα μωρά ξέρουν να αισθάνονται. Κι εκείνος λοιπόν την κοίταζε χαμεεεεένος μέσα στη γοητεία της.

Μια φορά όμως η Σιλέμα το παράκανε... μέχρι και ότι την είχε επισκεφθεί ο μικρός πρίγκηπας του είπε για να τραβήξει την προσοχή του, κι εκείνος το κατάλαβε και την ρώτησε πώς είναι εξωτερικά ο μικρός πρίγκηπας... Μα δεν ήξερε το μικρό μας πονηρό κοριτσάκι να απαντήσει και κοκκίνισε σαν φράουλα από την ντροπή της!!!

Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, όταν φυσούσε λυσσασμένα ο Βοριάς και η θερμοκρασία δεν είναι καθόλου απίθανο να άγγιζε τους 270 βαθμούς Κελσίου υπό του μηδενός, τα δυο μας αστεράκια αγκαλιάζονταν πολύ σφιχτά και ζεσταίνονταν με τις ανάσες τους! Μα δεν είχαν ούτε ένα κασκόλ...


Και κάποια παγωμένη νυχτιά τους έκρυψε στην αγκαλιά του ένα ζαχαρωτό σύννεφο, για πολλή ώρα...
Και εκείνος την φίλησε γλυκά... Ήταν τότε που είχε αδειάσει ο ουρανός απ' τις ευχές και είχαν μείνει μόνα τους. Δεμένα για χρόνια σε αυτήν την αγκαλιά, η μοναξιά στο θόλο του ουρανού δεν τα ενοχλούσε... Έγιναν ένα... Και ύστερα αποφάσισαν να βουτήξουν στη γη για μια νεαρή κοπέλα που ευχήθηκε να βρει αληθινή αγάπη! Ένιωσαν την ανάγκη της... Και χάθηκαν για δυο στιγμές, άδειασε ο ουρανός!

Έπειτα εκείνη ευχήθηκε να ξαναδεί τα δυο αστεράκια πάλι αγκαλιά σ' αυτόν τον ουρανό...

Με μια κίνηση, σαν από παραμύθι ανεξήγητο, γέμισε φως... Όλα τα άστρα γύρισαν ξανά και περιμένουν εσένα και εμένα να κάνουμε μία ευχή από τα βάθη του εσωτερικού μας ψυχισμού, ειλικρινή και άδολη...



Μα αν κοιτάξεις με ένα μεγααααάλο τηλεσκόπιο θα δεις κάπου στο βάθος μια ζεστή αγκαλιά και μια ευχή για ν' αγαπήσεις!