* a hummingbird in cocoon * #2

...Κι εμείς απλώς τη φύση καταστρέφουμε

τη Φύση Μητέρα κι Αδερφή μας...

Τη Φύση που μας γέννησε και που σαν από ετούτη τη ζωή χαθούμε,

πάλι στην αγκαλιά της θα μας κοιμήσει

και θα μας νανουρίσει με μελωδούς γλυκείς.

Γιατί εκείνη να συγχωρεί γνωρίζει

Ξανά θα μας προετοιμάσει σ' ένα καινούργιο σώμα να εισέλθουμε,

θα προετοιμάσει τη μετενσάρκωσή μας

την μετενσάρκωση της ίδιας της δικής της της θανάτωσης
κι ας ξέρει πως θα την καταστρέψουμε...
...ξανά και ξανά και ξανά και ξανά
και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.

Ώ σεβαστοί μου κοσμοκράτορες και ηγέτες των λαών,
εσείς που την μικρή μας Αδερφή μπασταρδέψατε,
για σας με όλη μου την ψυχή επιστρατέυω τις μαγικές δυνάμεις του κόσμου,
τη δύναμη της Αύρας και του Πνεύματος,
την ανυπέβλητη δύναμη των τεσσάρων στοιχείων της Μητέρας μας
...Για σας επικαλούμαι να σας πλακώσει το ψυχρό τσιμέντο ζωντανούς
και μέσα στον υγρό σας τάφο από ασφυξία να ψοφήσετε.
Αυτό σας πρέπει.
Κι εμάς;
Κι εμάς, λοιπόν, μες στο τσιμέντο θα μας θάψουν,
αλλά ίσως να ρίξει κανείς μια φούχτα ζεστό χώμα
πάνω στο φέρετρό μας.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Στο τέλος τέλος δικό μας είν' το φταίξιμο, δικό μας και το τίμημα
που σας αφήνουμε να μας ορίζετε και να μας κυβερνάτε...
...Ίδια πως είμαστε σκυλιά!
Και το πληρώνουμε μέρα τη μέρα, στιγμή τη στιγμή
ακριβότερα