* Ο βασιλιάς Έρνστ και το τριαντάφυλλο * *πολλές φορές εκείνο που τόσο παθιασμένα αναζητάς, απλώς βρίσκεται μπροστά σου και εσύ είσαι που δεν το βλέπεις. Εκείνο όχι απλώς σε βλέπει, αλλά κιόλας σε θαυμάζει, χωρίς να βγάζει λέξη! *

...Κι έτσι λοιπόν αυτή είναι η κλασσική μικρούλα ιστορία για την Πριγκήπισσα Ήλια και τους βασιλιάδες των εικοσιτριών διαφορετικών Πολιτειών, που διεκδικούσαν θρόνο τόσο στο βασίλειο, όσο και στην καρδιά της...





Ξημέρωσε ένα πρωινό αλλιώτικο από τα άλλα. Ο βασιλιάς Ριχάρδος, ο Ντολμαδοκατακτητής, προκύρηξε γαμπριάτικο διαγωνισμό για την Πριγκήπισσά μας την ημέρα που εκείνη συμπλήρωσε τα 18 της χρόνια. Επειδή όμως εκείνη ήταν πολύ όμορφη άρχισαν να την διεκδικούν πολλοί, μεγάλοι και τρανοί αυτοκράτορες, θαρραλαίοι πρίγκηπες, ξακουστοί βασιλιάδες... Ο όρος του διαγωνισμού που θα έκρινε τον νικητή και τροπαιούχο δεν ήταν άλλος από το ποιός θα κατάφερνε να κάνει την αγέλαστη Πριγκήπισσα Ήλια να χαμογελάσει. Το καημένο κοριτσάκι υπέφερε χρόνια από κακοκεφιές... Όταν ήταν 5 χρονών πάτησε κατα λάθος την ουρά της μάυρης γάτας της κακιάς μάγισσας, Λέλας Κατσιβέλας, και εκείνη επειδή θύμωσε πάρα πολύ την καταράστηκε να μην χαμογελάσει ποτέ ξανά! Τα μάγια μπορούσε να λύσει μόνο εκείνος που θα ένιωθε πραγματική αγάπη για την Ήλια και θα την έκανε να χαμογελάσει κι εκέινη από πραγματικό έρωτα.

Έτσι λοιπόν άρχισαν να συρρέουν στο κάστρο οι κρατούντες τις 5 άκρες του κόσμου, κοσμοκράτορες και αυτοκράτορες από Πολιτείες που βρίσκονται αντίθετα στον χάρτη, πλανητάρχες και αφεντάδες λογιών λογιών, άλλοι με πλούτη κι άλλοι με δόξα ξακουσμένοι... Πάντως ήταν όλο το αφάν γκατέ της υψηλής κοινωνίας...Και από τις 23 Πολιτείες του κόσμου μας, παρακαλώ!!!!

Πολλοί έκαναν το λάθος να τις απαγγέλουν ανέκδοτα που από πριν είχαν προετοιμάσει... Ναι, πράγματι, καμία φαντασία. Άλλοι πάλι επιστράτευαν όλο το χιούμορ που ΝΟΜΙΖΑΝ πως διαθέτουν για να την γοητέυσουν... Κάποιος μάλιστα προσπάθησε να την γαργαλίσει... Μα πόσο χαζός είναι τούτος ο κόσμος????

Μια μέρα περνούσε από την Πολιτεία της Πριγκήπισσάς μας (της Πολιτείας του Ανατέλλοντος Ηλίου), ένας όμορφος νεαρός, φτωχός και πονεμένος από την συμπαντική αδικία, μα με φλόγα και ελπίδα στην καρδιά... αγνός και άδολος, η ψυχή του ήταν πιο λευκή κι από το χιόνι. Σοβαρός κι αγέλαστος, αυτά ήταν τα διδάγματα της ζωής... Ήταν και το όνομά του... Έρνστ. Είδε τοιχοκολλημένες τις ανακοινώσεις του βασιλιά Ριχάρδου του Ντολμαδοκατακτητή. Η φωτοφραφία της πριγκηπέσας τον σαγήνευσε... Αμέσως αληθινά την αγάπησε! Μα δεν ήταν βασιλικό το αίμα του. Πώς να την παντρευόταν???

Απελπισμένος συνέχισε το δρόμο του. Σκεπτόμενος διαρκώς να βρει έναν τρόπο να την κάνει να του χαμογελάσει. Και τον βρήκε! Στάθηκε στο δασάκι έξω απ' την Πολιτεία για να πιει νέρο και τότε άρχισαν να του μιλάει ένα μαγεμένο λευκό τριαντάφυλλο.
<Τί σε βασανίζει, νεαρέ, και είσαι τόσο μουτρωμένος... Μου φαίνεται πως αγαπάς!>
<Ναι>, απάντησε ο νεαρός ξεφυσώντας...
<Μπορώ να σε βοηθήσω> είπε με νόημα το τριαντάφυλλο... <Ξέρεις, έμαθα κι εγώ για την Πριγκήπισσα Ήλια και τον ανόητο διαγωνισμό του πατέρα της. Θα την παντρευτεί εκείνος που θα κάνει την καρδιά της να χαμογελάσει. Όμως κανένας δεν έχει καταλάβει πως εκέινο που θα κάνει την μικρή να χαμογελάσει, δεν είναι σαφώς ένα έξυπνο αστείο... Είναι κάτι που θα μιλήσει στα μέσα της.>
<Όμορφα είναι τα λόγια σου, μα εγώ που είμαι φτωχός, πως να την κάνω να χαμογελάσει? > αναρωτήθηκε εκείνος.
<Κάτι νομίζω πως μπορεί να γίνει... Θα της μιλήσω πρώτα> έιπε το τριαντάφυλλο.
<Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα? > είπε γεμάτος ένταση ο Έρνστ.
<Καλό μου παιδί... οι μέρες μου είναι ακόμα ελάχιστες κι ας βρίσκομαι στο μητρικό μου περιβάλλον... Ωστόσο δεν ένιωσα ποτέ χρήσιμη σε αυτήν την ζωή. Πάντα επιθυμούσα να βοηθήσω κάποιον που αγαπάει γιατί αυτή είναι η δουλειά μας, ημών των τριανταφύλλων... Να προαναγγέλουμε την αληθινή αγάπη. Κι εγώ το βλέπω πως τα μάτια σου αγαπούν!>
Ο Έρνστ χαμογέλασε....

******************* Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι ***************************