* Eliza: το διαστροφικό, γοτθικό παραμύθι * (αν φοβάσαι μην διαβάσεις)

...Η ιστορία ενός βαμπίρ, αλήθεια ή θρύλος;;;

Ελίζαμπεθ Μπάθορυ, η γυναίκα τρόμος στην Τρανσυλβανία την εποχή του 1560 και εξής, από την αφεντιά της οποίας πήρε το όνομά του το ομώνυμο μέταλ συγκρότημα. Θα εξιστορήσω την πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή της ιστορίας, καθώς κυκλοφορούν αρκετές, δίχως να γνωρίζουμε αν έστω και μια από κείνες είναι αληθινή. Ωστόσο η Ελίζα ήταν ιστορικό πρόσωπο.

Η καταγωγή της αρχοντική, μάλιστα η οικογένειά της επιδιδόταν σε αιμομικτικούς γάμους, δημιουργώντας προβληματικούς απογόνους, προκειμένου να μην χαθεί η βασιλική φλέβα! Σε πολλές περιπτώσεις έχει αναφερθεί πως μέλη εκείνης της οικογένειας είχαν αναμειχθεί σε σατανιστικές τελετές και τελετές μαύρης μαγείας. Οι περισσότεροι από δαύτους... εγκληματικές ιδιοφυΐες, ψυχασθενείς, νοητικώς ασταθείς... οι ψυχές τους αφιερωμένες στοργικά στον Εωσφόρο! Η κορωνίδα όλων όμως ήταν η Ελίζα η οποία από μικρή ηλικία έπασχε από επιληπτικές κρίσεις και κρίσεις οργής, πανικού και γενικότερα ασταθούς συμπεριφοράς.

Αφού είχε επιδοθεί σε διάφορες ασχολίες όπως μαύρη μαγεία, σατανιστικές τελετές, ομοφυλοφιλικά και αιμομικτικά όργια, βασανιστήρια, δολοφονίες κι άλλα κι άλλα... η ζωή της άρχισε να γίνεται βαρετή. Ήδη ο σύζυγος έλειπε για χρόνια σε κάποιον πόλεμο, εκείνη δε διαπίστωνε μέρα με τη μέρα πως η νιότη σταθερά χανόταν από την όψη της. Αρχικά προσπάθησε να κρύψει το γεγονός πως ξεκίνησε να γερνάει με ακριβά ρούχα, κοσμήματα, ιδιόρρυθμα χτενίσματα, έντονο μακιγιάζ και βαριά αρώματα. Δεν έμενε ποτέ ευχαριστημένη Μυημένη στη μαύρη μαγεία πάσχιζε ανώφελα να παρασκευάσει το ελιξήριο της νεότητος.

Το κλειδί για τη νιότη βρέθηκε κάποιο απόγευμα ενώ η υπηρέτριά της κατά λάθος της τράβηξε τα μαλλιά, την ώρα που την χτένιζε. Εκείνη λοιπόν με μια κίνηση ρεφλέξ, αντανακλαστική, της έδωσε ένα γερό χαστούκι και έκανε το μάγουλο της νεαρής υπηρέτριας να ματώσει. Καθώς έτρεξε το φρέσκο παρθενικό αίμα πάνω στο χέρι της, κατάλαβε πως είχε κιόλας ανακαλύψει το πολυτιμότερο και το πιο ποθητό αγαθό! Την επιμήκυνση της νεότητος...

Δίχως να χάσει χρόνο έδεσε την υπηρέτρια, άρχισε να την δαγκώνει με λύσσα και να ρουφάει το αίμα της. Ένιωθε ήδη πιο νέα! Αφού την έβαλε στο ψυγείο, διέταξε να της στείλουν κι άλλες κοπέλες για υπηρέτριες. Βασανίζοντας τα εξιλαστήρια θύματα, πολτοποίούσε τα κορμιά τους, δημιουργώντας έναν χείμαρρο αίματος, με το οποίο γέμιζε το λουτρό της και έμενε μέσα εκεί για ώρες...

Μήνες εξακολουθούσε αυτήν την τακτική. Οι άνθρωποι μες την ανοησία τους απλώς αναρωτούνταν πού στο καλό χάνονταν τόσες νεαρές κοπέλες, χώρις να έχουν το παραμικρό σημάδι υποψίας ώστε να κατηγορήσουν την κοντέσσα, για το πρόσωπο της οποίας έτρεφαν ευγενή σεβασμό. Κι έτσι εκείνη συνέχιζε ανενόχλητη και άνετη το σεβαστό λειτούργημά της!

Κάποια φορά έλαχε να το σκάσει ένα υποψήφιο θύμα. Έτσι έσκασε η βόμβα! Η Ελίζα οδηγήθηκε στα χέρια της δικαιοσύνης όπου και καταδικάστηκε, αρχικά σε θανατική ποινή δια απαγχωνισμού, αργότερα όμως και λόγω αρχοντικής καταγώγης (δεν μπορούσαν να την σκοτώσουν) απλώς της επιβλήθηκε το εξής βασανιστήριο:

Κλεισμένη στην πιο ψηλή κάμαρα του ανακτόρου της, χωρίς παράθυρα, ο αέρας να υπόκειται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο σε μια ανελέητη σήψη... κάμαρα στολισμένη αποκλειστικά με καθρέφτες ακόμα και στο ταβάνι και το πάτωμα, ώστε να μην βλέπει το είδωλό της μονάχα κοιτάζοντας προς το σώμα της... που και πάλι αντίκρυζε κατάματα και ευθέως την κατάντια και όχι διαμέσου ενός "αγενούς αντικατοπτρισμού"... απόηχος εκπλήρωσης του μεγαλύτερού της εφιάλτη, να βλέπει τη σάρκα της να υποκλίνεται σε μία αμείλικτη τροχιά γήρατος... τροχιά μη αναστρέψιμη! Αυτή ήταν η ποινή της, τόσο απλή, λιτή και απέρριτη, εντούτοις για κείνη ήταν απλά ένας περίπατος που οδηγούσε στην παράνοια!

Κι έτσι ο θρύλος αργοσβήνει με την καλοσυνάτη κοντέσσα μας να υπηρετεί στο αρχοντικό της τρέλας. Η μόνη προσφορά από την κοινωνία ήταν 3 ποτήρια νερό και ένα ξερό κομμάτι ψωμί την ημέρα, για να διατηρείται στη ζωή. Κατά τ' άλλα πλήρωνε με το αντίτιμο που της έπρεπε.

Ανίσχυρη και μη έχοντας σώας τα φρένας, αποφάσισε να βάλει τέρμα στη ζωή της. Αυτοκτόνησε αφού πρώτα γεύτηκε για τελευταία φορά το αγαπημένο της πιοτό. Το ίδιο της το αίμα... Ήταν πια αργά για να νιώσει νέα. Το αίμα της ήταν απλώς κατεστραμμένο από τη διαστροφή που τόσα χρόνια την ετρεφέ.