...και καθώς τίναξε τα φύλλα της απ' την ανατριχίλα, ένα πορτοκάλι έπεσε στα πόδια μου. Έσκυψα να το μαζέψω και να της το δώσω, μα κείνη με κοίταξε με απορία. Μου το χάρισε, "τι γλυκιά" σκέφτηκα.Την επόμενη μέρα της έφτιαξα ένα μικρό φυλαχτό. Περίμενα μέχρι να πάει 7. Το κρέμασα σε ένα από τα κλαδιά της κι εκείνη αμέσως τεντώθηκε και μ' αγκάλιασε. Ύστερα με τα φύλλα της μου έφτιαξε έναν πλατύ ίσκιο. Κοιμήθηκα για ώρες. Την συναντούσα κάθε μέρα στις 7. Κι έτσι περνούσε ο καιρός... Είχε κιόλας γίνει η καλύτερη μου φίλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου