"Ανατολή μετά την Δύση μέρος 2ο"

Και ήταν 3..
3 το χάραμα..
Σαν ποτέ να μην θέλανε τα μάτια του να κλείσουν όταν σκοτινιάζει
Σαν κάτι να τον κρατά άγρυπνο..
Έιναι ο φόβος όταν ακούς κάτι γύρω σου να ουρλιάζει...
Καθόταν αμίλητος.. στο βολικό καναπέ του.. μες στο άβολο σώμα του..
Τα μάτια του δεν πετάριζαν πια...φάνταζε προσκολιμένος ή μάλλον αποβλακωμένος
λες και έδειχνε το άδειο κουτί κάτι ενδιαφέρον...
Ένιωθε πως ο χρόνος είχε κολλήσει πρίν αρκετά χρόνια..όταν το κακό γεννήθηκε..
και στένευε ο χώρος όλο και περισσότερο στο στενό του κεφάλι..
Δεν έμοιαζε να αναπνέει.. έμοιαζε να ταξιδεύει κρατώντας την ανάσα του..
στους πιο νεκρούς ωκεανούς ..στο άπειρο βάθος τους που η ζωή είναι παγωμένη και μυστήρια
Ήταν 3..
3 το χάραμα..
Σαν ποτέ να μην είχε ακούσει τον θόρυβο που προκαλέι ο εσωστρεφισμός..
κάτι σαν να ουρλιάζει μέσα σου..
Σηκώθηκε.
Με νοχελικά βήματα προσπαθεί να φτάσει στην έξοδο του σαλονιού...
Στην έξοδο του σκοταδιού..που απλά το λιγοστό φως της τηλεόρασης έδινε χρώμα..
Που όπως το παρατηρείς όταν αλλάζουνε οι σκηνές..
και διαφέρει η φωτεινότητα στο επόμενο καρέ..
Τον ρώτησε κάποιος κάπου κάποτε..
"Πάμε να φύγουμε;"
Η απάντηση ήταν μια αδάφορη κίνηση του κεφαλιού..
σαν να έλεγε ουδέτερα.."Μπααααα"
Μήπως και αλλάξει γνώμη για την οπτική του γωνία που διακρίνει αυτόν τον θορυβώδη κόσμο!
Αλλά η ζωή του ήταν ένα ατέλειωτο ταξίδι..
από χαρές και λύπες..
από βουνά και θάλλασες
από τρικυμίες και πανδημίες..
Και ήτανε η μία ώρα που έφερνε ένα βήμα μπροστά..
..την Αθήνα από τη Ισπανία..





Rene Carlos

**** Remember remember the 6th of December... ****

...την ημέρα εκείνη που σαν σήμερα πριν έναν χρόνο ο καλός και πάνω απ΄ολα υπεύθυνος κωλόμπατσος Επαμεινώνδας Κορκονέας θανάτωσε με το πιστόλι του και μέσω της τεχνικής "του εξοστρακισμού" ένα 15χρονο πάιδι (σε πιστέψαμε ΠΟΥΣΤΗ ΚΟΥΓΙΑ)! Και έτσι λοιπόν τα αγάλματα στις πλατείες, τα πίσω μέρη των λεωφορείων, οι πλάκες των πεζοδρομίων, οι κάδοι έφεραν απάνω τους απλά και μόνο 2 λέξεις... <15χρονος νεκρός>.
Και εκείνες οι 2 λέξεις εμπεριείχαν μέσα τους και πίσω και μπροστά τους μια μετουσίωση οργής, έκλειναν μέσα τους ολόκληρη τη σαπίλα του συστήματος, πληρούσαν την υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση όλων των εγκλημάτων που αιώνες τώρα τελούται εις βάρος μας, και πάνω απ' όλα υπόσχονταν με πλήρη σοβαρότητα μία εκδίκηση γεμάτη βία και πόνο, οργή και μίσος...

Η επανάσταση όμως άργησε μια μέρα. Ζούσαμε μέρες και μέρες τις τέλειες προϋποθέσεις μιας επερχομένης επανάστασης, ώσπου δύο ειδών κατηγορίες υπονόμευσαν και κατέστρεψαν τις ελπίδες μας για μία στροφή στον ρου της ιστορίας... από τη μίζερη σαπίλα, δυο ζάλα προς τον Ήλιο. Μια στροφή προς μια αξιοπρεπή δημοκρατία που μας αξίζει. Οι βαλτοί κουκουλοφόροι των μπάτσων και οι μπάχαλοι που βρήκαν ευκαιρία μέσα σ'όλα να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα. Ίσως και κάποιοι απελπισμένοι πυρομανείς που έχουν στα σπίτια τους αφίσα του Νέρονα να σχηματίζει ευτυχής το σήμα της νίκης και από πίσω τη Ρώμη στάχτη και μπούρμερη! Και έτσι εκτός από το μαγαζί με τους λουκουμάδες, έκαψαν και την βιβλιοθήκη. Και το θεματάκι πήρε απλά το δρόμο του  προς την αυτοκτονία! Δεν κυρήχθηκε η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας από την γλάστρα αυτού του καθεστώτος, τον ΠτΔ. ΚΡΙΜΑ. Απλά κρίμα. Στο τέλος σκατώθηκε το άπαν σύμπαν και γυρίσαμε στη τετριμμένη μας καθημερινότητα! Και ξανά να μας ληστέυουν μέσα στα μούτρα μας. Έμεις να πληρώνουμε τα τούβλα της εξοχικής βίλας του εκάστοτε χοντρού πολιτικού, να πληρώνουμε τις σφαίρες των όπλων των κωλόμπατσων και εκείνοι να κλείνουν την  Ολομέλεια της Βουλής για να παραγραφούν τα εγκλήματά τους, να επικαλούνται αυτήν την γαμημένη βουλευτική ασυλία για την οποία έχω απλά να πω ανάθεμα και τρισανάθεμα (!!!!!!!!)  και να σκοτώνουν τα παιδιά και αδέρφια μας. Όμως δεν έχει κανένας άλλος το φταίξιμο παρά εμείς! Είχαμε την ευκαιρία...

Κάνω ευχή σε ένα αστέρι να πάνε όλα κατ' ευχήν από σήμερα και στο εξής...